Η Σφαγη των Χριστιανων και Αλαουιτων στη Συρια και η Συνενοχη της Δυσης
Η σφαγη των τελευταιων ημερων: Μια προμελετημενη γενοκτονια
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στη Συρία αποτελούν μια στυγερή υπενθύμιση της ωμής βίας που εξακολουθεί να κυριαρχεί στη Μέση Ανατολή. Από τις 7 έως τις 9 Μαρτίου 2025, τζιχαντιστές υπό την ηγεσία του Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολανί διέπραξαν φρικαλεότητες εις βάρος αθώων πολιτών, στοχεύοντας Χριστιανούς και Αλαουίτες. Πρόκειται για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο, όπως πάντα, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο από τη Δύση και τις «πολιτισμένες» χώρες που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
“Η σιωπή των ισχυρών απέναντι στη σφαγή των αθώων ισοδυναμεί με συνενοχή.”
Η εκστρατεία των ισλαμιστών τρομοκρατών δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Εντάσσεται σε μια συνεχή πολιτική εξόντωσης των μη σουνιτικών πληθυσμών της Συρίας, με στόχο την εθνοκάθαρση και την επιβολή ενός σκληρού ισλαμιστικού καθεστώτος. Παρά την κατακραυγή από ανεξάρτητες πηγές και μαρτυρίες στα κοινωνικά δίκτυα, οι πολιτικοί της Δύσης συνεχίζουν να αδιαφορούν.
Ο ρολος του Τζολανι: Απο τρομοκρατης σε «πολιτικο παραγοντα»
Ο Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολανί, ο άλλοτε ηγέτης του παραρτήματος της Αλ-Κάιντα στη Συρία (Hay’at Tahrir al-Sham), έχει μετατραπεί σε έναν «νομιμοποιημένο» συνομιλητή της Δύσης. Πριν από λίγους μήνες, οι ΗΠΑ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες ξεκίνησαν επαφές με το καθεστώς του, υποτίθεται στο πλαίσιο μιας προσπάθειας σταθεροποίησης της Συρίας. Αυτή η κίνηση αποδεικνύει τη βαθιά υποκρισία της Δύσης, η οποία άλλοτε πολεμούσε την Αλ-Κάιντα και τώρα εξυμνεί έναν πρώην ηγέτη της ως έναν «μετριοπαθή» παράγοντα της περιοχής.
Η Τουρκια: Ενα κρατος-τρομοκρατης
Η εμπλοκή της Τουρκίας είναι αναμφισβήτητη. Ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του έχουν καλλιεργήσει και ενισχύσει τον τζιχαντισμό στη Συρία εδώ και χρόνια, υποστηρίζοντας, χρηματοδοτώντας και εξοπλίζοντας τρομοκρατικές ομάδες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιθέσεις αυτές έγιναν σε περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Η Τουρκία έχει μετατρέψει τη βόρεια Συρία σε προτεκτοράτο των τζιχαντιστών, δημιουργώντας μια ζώνη ελέγχου όπου οι εξτρεμιστές δρουν ανεξέλεγκτα. Παρά τις αποδείξεις, η Δύση συνεχίζει να βλέπει την Τουρκία ως «σύμμαχο» και «εγγυητή της σταθερότητας» στην περιοχή.
Η Ρωσια: Ο υποτιθεμενος προστατης των Χριστιανων
Πολύς λόγος γίνεται για τον ρόλο της Ρωσίας ως προστάτιδας των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, η στάση της Μόσχας στις πρόσφατες επιθέσεις δείχνει μια στρατηγική απάθεια. Η Ρωσία, αν και διατηρεί στρατιωτική παρουσία στη Συρία, δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τις σφαγές. Η πολιτική της επικεντρώνεται αποκλειστικά στη διατήρηση των συμφερόντων της και όχι στην ουσιαστική προστασία των απειλούμενων πληθυσμών.
Η Ελλαδα: Μια κυβερνηση ανεπαρκης και αδιαφορη
Η ανακοίνωση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών ήταν απογοητευτική. Αντί για μια ξεκάθαρη καταδίκη της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, αρκέστηκε σε μια γενικόλογη έκκληση για ηρεμία. Η Ελλάδα όφειλε να έχει δυναμικότερη παρουσία στη Μέση Ανατολή, ειδικά λόγω των ιστορικών δεσμών της με τις χριστιανικές κοινότητες της περιοχής.
“Μια χώρα που αδιαφορεί για την τύχη των ομοδόξων της, είναι καταδικασμένη σε γεωπολιτική ανυπαρξία.”
Η ελληνική κυβέρνηση έχει υποχρέωση να ενεργοποιηθεί δυναμικά και να διεκδικήσει ρόλο στην προστασία των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής.
Τι μπορει να κανει η Ελλαδα;
Η Ελλάδα έχει αρκετές δυνατότητες να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο:
- Διπλωματική πίεση: Συμμαχία με χώρες που έχουν κοινά συμφέροντα, όπως η Γαλλία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος.
- Στρατιωτική συνεργασία: Συντονισμός με Ρωσία και Ισραήλ για την προστασία των Χριστιανών στη Συρία.
- Αποστολή στρατιωτικής βοήθειας: Η Ελλάδα μπορεί να στηρίξει τις δυνάμεις που μάχονται ενάντια στον τζιχαντισμό.
- Δημιουργία ελληνικής παρουσίας στην περιοχή: Μέσω ανθρωπιστικών αποστολών, πολιτιστικών ανταλλαγών και ενίσχυσης των χριστιανικών κοινοτήτων.
Συμπερασμα: Η γεωπολιτικη αναβαθμιση της Ελλαδας
Η προστασία των Χριστιανών της Συρίας δεν είναι απλά ένα ηθικό ζήτημα, αλλά και μια γεωπολιτική ευκαιρία για την Ελλάδα. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τον τζιχαντισμό για να επεκτείνει την επιρροή της. Αντίστοιχα, η Ελλάδα μπορεί να προβάλλει την εικόνα της ως εγγυητής της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι ώρα για δυναμική δράση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μένει παρατηρητής. Πρέπει να προστατεύσει τον ελληνισμό και τους Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της ως ισχυρός παίκτης στην περιοχή.