Στη φυγή της λήθης,υπήρξες
Μούσα παντοτινή κι ερωμένη πάντα·
σαν ηδονή καλοκαιρινού απομεσήμερου,
αλμύρα και ζάχαρη σε ασπόμαυρο φόντο!
,,,σε καμβά δίχως χρώματα,φυλακίζω τη μορφή σου·
σε αστροφεγγιά δίχως άστρα δεν ζούν οι εραστές!!!
Ρώτησαν κάποτε τον Ποιητή:
“Απλώνει κανείς σε μια σχεδία τα όνειρά του,
να πίνει θάλασσα,να τρώει τον ήλιο”;
“και η σχεδία”;
“,,,δεμένη στο μουράγιο”!!!
Στη φυγή της λήθης,υπήρξες
Μούσα παντοτινή κι ερωμένη πάντα·
Σε μια σχεδία,Μούσα,ταξίδεψες τα όνειρά σου!
Μα δε σού δωσε κανείς κουπί·
και η σχεδία,πάντα
δεμένη στο μουράγιο!!!