Απα τα Βαγια στη Σταυρωση – Η Αρχη της Μεγαλης Εβδομαδας
Εισαγωγη
Η Κυριακή των Βαΐων ανοίγει την πύλη της Μεγάλης Εβδομάδας με τη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Το πρωί, οι πιστοί κρατούν βάγια, ψάλλοντας «Ωσαννά», ενώ το βράδυ, στον Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας, ο Νυμφίος μας καλεί σε εγρήγορση. Είναι η αφετηρία ενός πνευματικού ταξιδιού που συντρίβει την ψυχή, μα την οδηγεί στη λύτρωση.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι μια σκηνή γεμάτη συμβολισμούς. Επί πώλου όνου, ο Βασιλιάς της ειρήνης έρχεται ταπεινός, αντίθετα με τις κοσμικές προσδοκίες ενός πολεμικού ηγέτη. Οι Ιουδαίοι Τον υποδέχονται με κλαδιά φοινίκων, φωνάζοντας «Ωσαννά εν τοις υψίστοις», μα η καρδιά τους παραμένει διχασμένη – λίγες μέρες μετά, οι ίδιοι θα κραυγάσουν «Σταύρωσον». Αυτή η αντίθεση μας διδάσκει την αστάθεια της ανθρώπινης δόξας και την ανάγκη για αληθινή πίστη. Ο Χριστός, γνωρίζοντας το τέλος, αποδέχεται τον ρόλο Του ως θυσία, καλώντας μας να Τον ακολουθήσουμε στον δρόμο της ταπείνωσης.
Το βράδυ, ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας φέρνει τον Νυμφίο, τον Χριστό που έρχεται «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Το τροπάριο μας καλεί να ξυπνήσουμε από τον ύπνο της αμαρτίας, να ανάψουμε τα λυχνάρια της ψυχής μας με έργα αγάπης και προσευχής. Πόσο συχνά, όμως, κοιμόμαστε πνευματικά, αφήνοντας τη λάμπα μας σβηστή; Η Κυριακή των Βαΐων δεν είναι μόνο γιορτή, αλλά και πρόσκληση σε μετάνοια. Η καρδιά μας συντρίβεται μπροστά στην αγάπη του Νυμφίου, που δέχεται τα βάγια σήμερα και τον Σταυρό αύριο. Μας διδάσκει να μην μένουμε στην επιφάνεια της δοξολογίας, αλλά να κατέβουμε στο βάθος της ψυχής, εκεί όπου η ταπείνωση συναντά την ελπίδα της Ανάστασης.
«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, προστασίαις τῶν ἀσωμάτων, σῶσον ἡμᾶς.»