Η Κληση για Καρποφορια και Δικαιοσυνη
Εισαγωγη:
Η Μεγάλη Δευτέρα μας φέρνει μπροστά σε δύο εικόνες: τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο, φάρο αρετής, και την άκαρπη συκιά, σύμβολο πνευματικής στειρότητας. Είναι μια ημέρα που η Εκκλησία μας καλεί να κοιτάξουμε μέσα μας, να δούμε αν οι καρποί της πίστης μας είναι ζωντανοί ή αν μαραθήκαμε σαν τη συκιά.
Ο Ιωσήφ, πουλήθηκε από τα αδέλφια του, υπέμεινε δοκιμασίες, μα παρέμεινε δίκαιος και πιστός στον Θεό. Η ιστορία του, που ακούγεται σήμερα, είναι μια προτύπωση του Χριστού: προδομένος, ταπεινωμένος, μα τελικά σωτήρας. Η Εκκλησία τον ονομάζει «πάγκαλο» για την εσωτερική του ομορφιά, που λάμπει μέσα από την αγνότητα και την υπομονή του. Αυτή η εικόνα μας καλεί να αναρωτηθούμε: αντέχουμε τις δοκιμασίες με πίστη ή λυγίζουμε στην πίκρα;
Παράλληλα, η άκαρπη συκιά, που μαραίνεται από τον λόγο του Χριστού, είναι μια σκληρή υπενθύμιση. Δεν αρκούν τα φύλλα της εξωτερικής ευσέβειας – ο Θεός ζητά καρπούς. Πόσες φορές η ζωή μας μοιάζει με αυτή τη συκιά, γεμάτη υποσχέσεις αλλά άδεια από ουσία; Το τροπάριο «Τὸν Νυμφίον ἀδελφοί ἀγαπήσωμεν» μας παρακινεί να αγαπήσουμε τον Χριστό όχι με λόγια, αλλά με θυσία και έργα. Η Μεγάλη Δευτέρα φέρνει συντριβή: η αμαρτία μας αποκαλύπτεται, μα η ελπίδα παραμένει. Ο Νυμφίος, που έρχεται ταπεινός, μας δίνει τη δύναμη να καρποφορήσουμε, να γίνουμε σαν τον Ιωσήφ – όχι μόνο θύματα, αλλά και σωτήρες του εαυτού μας μέσα από τη μετάνοια. Είναι μια μέρα που η ψυχή γονατίζει, μα σηκώνεται με την υπόσχεση της λύτρωσης.
«Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; ἐὰν γὰρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τὸν νυμφῶνα, ὁ χιτών με ἐλέγχει, ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καὶ δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπὸ τῶν Ἀγγέλων. Καθάρισον Κύριε, τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς μου, καὶ σῶσόν με ὡς φιλάνθρωπος».