Αναγκαιότητα μέσω μεταρρυθμίσεων ή μήπως εμπόδιο στην κατά τον Emmanuel Joseph Sieyes “Ελληνική Τρίτη Τάξη” ?
Την τελευταία δεκαετία ,την δεκαετία της Οικονομικής Κρίσης ,αλλά και αυτήν την εποχή λόγω της Πανδημίας και της απογοήτευσης του Ελληνικού Έθνους για το Ελληνικό Πολιτικό Προσωπικό εν γένει,πολλά ακούγονται για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων αλλά σχεδόν κανείς δεν τολμά να παραδεχτεί ό,τι αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν χτυπούν την ρίζα του κακού που είναι η αποτυχία της διοίκησης όπως αυτή δομήθηκε και λειτούργησε απο το ΄74 μέχρι σήμερα.
Σε φιλικές μου συναναστροφές αρέσκομαι να επαναλαμβάνω την παρακάτω ρήση:
“ΆΝ Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΗΤΑΝ ΠΕΙΡΑΜΑ,ΤΟΤΕ ΑΠΕΤΥΧΕ”!
Στο κείμενο που ακολουθεί παραθέτω προσωπικές σκέψεις σχετικά με δομικές και επιβεβλημένες αλλαγές στο μοντέλο της διοίκησης της Ελληνικής Πολιτείας, για προβληματισμό και επεξεργασία, με την επισήμανση ό,τι η Δημοκρατία μας θα παραμείνει μια αβασίλευτη Δημοκρατία.
Α:Θα πρέπει να υπάρξει σαφής διάκριση των εξουσιών(εκτελεστικής,βουλευτικής,δικαστικής και του Τύπου).
Δυστυχώς η Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία έχει αποτύχει σε αυτήν την διάκριση. Το εκλογικό σώμα θα πρέπει να εκλέγει τόσο το εκτελεστικό ,όσο και το βουλευτικό(κανείς δεν θα μπορεί να είναι ταυτόχρονα Υπουργός και Βουλευτής).Είναι απαραίτητη η δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου που θα είναι η ύψιστη Δικαστική Αρχή ,η οποία θα επιλαμβάνεται όλων των σοβαρών θεμάτων αλλά και θα ελέγχει τον ελεύθερο ρόλο του Τύπου εξασφαλίζοντας την ελευθερία των δημοσιογράφων αλλά και την μη εξαρτησή τους απο κάθε είδους συμφέροντα.
Β:Ως αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η μετατροπή του πολιτεύματος μας σε Προεδρική Δημοκρατία κατά το πρότυπο της Γαλλικής ή και Αμερικανικής Δημοκρατίας.
Δεν μπορώ να καταλάβω ,πόσο μάλλον να δεχθώ οτι ο Πρόεδρος μας είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή στην διαμορφούμενη πολιτική. Το πολίτευμα μας δεν κινδυνεύει από τα πρόσωπα ,οπότε ο Πρόεδρος πρέπει να είναι ο πραγματικός εκφραστής της Λαϊκής έκφρασης και ο ουσιαστικός Αρχηγός του Κράτους.
Γ: Σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάς ,με τις δεδομένες γεωπολιτικές , γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές εξισώσεις ,η πολιτική αστάθεια που παρατηρείται απΌ προσωπικές φιλοδοξίες ,που εξυπηρετούν υποκειμενικές και μόνο ματαιοδοξίες, αποτελεί κίνδυνο για το δημόσιο συμφέρον.
Ως εκ τούτου η επικράτηση της άποψης σχετικά με την αναγκαιότητα ύπαρξης πόλλων κομμάτων, προσκρούει στις σύγχρονες ανάγκες για ηρεμία και ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό.
Τα σημερινά κόμματα πρέπει να αποκτήσουν:α)τη δομή (στη βάση τους) πολιτικών φορέων ζύμωσης και διαμόρφωσης πολιτικής, και
β: (στη κορυφή τους) τη λειτουργία έκφρασης αυτών των πολιτικών στην πράξη.
Η ύπαρξη ενός Κεντροδεξιού και ενός Κεντροαριστερού κόμματος (με τις παραπάνω εξισώσεις) εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον ,ενώ διασφαλίζεται και η πολυφωνία στην ζύμωση και διαμόρφωση της πολιτικής.Δ:Η θητεία του Προέδρου αλλά και των βουλευτών θα πρέπει να είναι πενταετούς διάρκειας, ενώ η θητεία των υπουργών θα πρέπει να εξαρτάται από τη βούληση του Προέδρου.
Άν κάποιος υπουργός εκπέσει του αξιώματος του λόγω της παραπάνω θέλησης ,τότε επιστρέφει στην ομάδα των μελών του εκτελεστικού που ψηφίσθηκε στις εκλογές και διαδραματίζει συμβουλευτικό ρόλο (χωρίς δικαίωμα ψήφου) της Βουλής,αλλά και μέλος της ηγετικής ομάδας του κόμματός του (με δικαίωμα ψήφου σε ζητήματα διαμόρφωσης πολιτικών ).
Ε:Κανείς πολίτης δεν θα μπορεί να εκλεγεί για περισσότερες απο δύο θητείες στην θέση του Βουλευτή.
Για τη συμμετοχή του όμως στην ομάδα “Των Σοφών” του κόμματος του ,και άρα στην πιθανή υπουργοποιησή του κάθε Έλληνας Πολίτης θα έχει ίσα δικαιώματα ,αφού θα εκλέγονται σε ανοιχτές εκλογές του κόμματος κάθε 3 χρόνια,(2 χρόνια πρίν απο τις Γενικές εκλογές κατα τη διάρκεια ανάδειξης υποψήφιου Προέδρου),ενώ η λίστα αυτή θα ανανεώνεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το Ελληνικό Εκλογικό Σώμα.ΣΤ: Ο Πρόεδρος θα μπορεί να εκλεγεί για δύο συνεχόμενες θητείες.
Μετά την παρέλευση επόμενης προεδρικής περιόδου θα μπορεί να διεκδικήσει μια ακόμα θητεία ,αν και εφόσον στο κόμμα του αποφασισθεί η πλήρης αναγέννηση της ομάδας “Των Σοφών” και η αντικαταστασή τους με νέα στελέχη από την Ελληνική Κοινωνία και το Ελληνικό Κοινοβούλιο.Όλες οι παραπάνω θέσεις αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού και χρειάζονται επεξεργασία. Θεωρώ πως πολλές από αυτές τις θέσεις με την κατάλληλη διαβούλευση μπορούν να επιτελέσουν σημαντική τόνωση στη σωστή λειτουργία του Κράτους .
Αν δε, συνδυαστούν και με μεγάλες αλλαγές στη δομή και λειτουργία της γραφειοκρατίας τότε νομίζω πως μπορούμε να ομιλούμε για μια ουσιαστική και αναγκαίαΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ!!!